Op naar de volgende ronde
Vanuit het zwembad van ons hotel in Toscane een nieuw bericht. Wachtend op een telefoontje van het ziekenhuis. Precies een week geleden wisten we dat de verse terugplaatsing van een mooi embryo helaas niet gelukt is. Wat een domper, alles leek zo mooi en positief. Geleerd heb ik dat mijn gevoel alles behalve betrouwbaar is op het moment dat ik volgepropt zit met hormonen. Ik snapte er helemaal niets meer van. Mijn gevoel zei niet dat ik zwanger zou zijn, maar ik was de hele aanloop naar de test zo ontzettend rustig. Waardoor ik de hoop kreeg dat het wel goed zat. Gelukkig was de hoop dit keer niet direct voorbij zoals de vorige keer met onze eigen embryo. Toen heb ik een dag lang alleen maar kunnen huilen, wat een intens verdriet! Door middel van EMDR heb ik dat kunnen verwerken. Er is nu nog genoeg hoop, we hebben nog 4 mooie embryo’s in de ‘vriezer’. In stikstof zitten ze lekker koud te wachten op een warme baarmoeder, althans dat hoop ik met alles wat ik heb. Over een uurtje verwacht ik het telefoontje uit Utrecht, helaas niet van onze eigen gynaecoloog. Sinds zondag ben ik ongesteld en aan de pil, wachtend op de woorden dat we aan een nieuwe poging mogen beginnen. Nog even genieten van onze laatste vakantiedagen en dan wil ik er hopelijk volgende week weer keihard voor knokken dat de volgende embryo wel bij me wil blijven en uitgroeid tot een prachtig kindje!