Op naar de volgende ronde

/in /door

Vanuit het zwembad van ons hotel in Toscane een nieuw bericht. Wachtend op een telefoontje van het ziekenhuis. Precies een week geleden wisten we dat de verse terugplaatsing van een mooi embryo helaas niet gelukt is. Wat een domper, alles leek zo mooi en positief. Geleerd heb ik dat mijn gevoel alles behalve betrouwbaar is op het moment dat ik volgepropt zit met hormonen. Ik snapte er helemaal niets meer van. Mijn gevoel zei niet dat ik zwanger zou zijn, maar ik was de hele aanloop naar de test zo ontzettend rustig. Waardoor ik de hoop kreeg dat het wel goed zat. Gelukkig was de hoop dit keer niet direct voorbij zoals de vorige keer met onze eigen embryo. Toen heb ik een dag lang alleen maar kunnen huilen, wat een intens verdriet! Door middel van EMDR heb ik dat kunnen verwerken. Er is nu nog genoeg hoop, we hebben nog 4 mooie embryo’s in de ‘vriezer’. In stikstof zitten ze lekker koud te wachten op een warme baarmoeder, althans dat hoop ik met alles wat ik heb. Over een uurtje verwacht ik het telefoontje uit Utrecht, helaas niet van onze eigen gynaecoloog. Sinds zondag ben ik ongesteld en aan de pil, wachtend op de woorden dat we aan een nieuwe poging mogen beginnen. Nog even genieten van onze laatste vakantiedagen en dan wil ik er hopelijk volgende week weer keihard voor knokken dat de volgende embryo wel bij me wil blijven en uitgroeid tot een prachtig kindje!

Wachten…

/in /door

…duurt lang! Heel lang. Want wat hebben we zitten wachten en zweten gisteren!
Ergens weet je het, als er staat: “U wordt gebeld tussen 10:00 en 11:00” dat er eigenlijk staat: om 3 minuten voor 11 bellen we.

Stijf van de stress namen we op. Of we zo en zo laat ons zouden willen melden in Utrecht voor een terugplaatsing. Big smile! We hebben in ieder geval een embryo wat geschikt is voor terugplaatsing! Maar het tweede grote nieuws was natuurlijk: hoeveel embryo’s zijn er totaal? Bleek dat ze de procedure kort geleden hadden gewijzigd, dit nieuws zouden we ter plekke te horen krijgen van de specialist.

Met blij/stress/verwachting gevoelens de auto in en hup, naar het UMC Utrecht! Daar aangekomen was het even wachten nog tot we aan de beurt waren en kregen we te horen dat er maar liefst VIJF embryo’s ontstaan waren uit de beschikbare eicellen. Een hele mooie score! Het is nu nog even afwachten hoeveel er van de overige vier geschikt zijn om in te vriezen. In het slechtste geval 0, in het beste geval 4, maar het zal waarschijnlijk ergens er tussen in liggen. Dit krijgen we per brief te horen, dus ook dat is nog even weer…. wachten!

Maar dolgelukkig met het voorlopig goede nieuws onderging Daniëlle de terugplaatsing. Dit ging erg soepel en snel gelukkig en amper een half uurtje later zaten we met een goed gevoel in de auto terug!

Nu wordt het spannend!

 

*Duim duim*

Proost!

/in /door

Proost! Hopelijk dit keer met het laatste wijntje van de komende 9 maanden. Grappig, nu ik dit typ hoor ik ergens in de verte op een feestje het nummer ‘ein prosit’, hoe toepasselijk!
Afgelopen zaterdag is de punctie geweest bij de donor. De Tour de France begon in Utrecht en we waren meerdere keren gewaarschuwd om ruim een uur extra reistijd te rekenen. Tel daar mijn standaard anti-zenuwen uurtje bij op en zo waren we ruim 2 uur te vroeg al in het ziekenhuis. Van de Tour hebben we helemaal niets gemerkt, behalve een paar motoragenten op de weg. Wij hebben ons in die tijd prima vermaakt met het uitzoeken van een vakantie en al kletsend met de donor en haar man. Om 10 uur moest Wijnand zich melden om zijn bijdrage aan het hele proces te leveren. Om half 11 was de donor aan de beurt voor de punctie. Haar man en ik gingen met haar mee. Bijzonder om het eens van de andere kant te zien. De donor deed het super en de gyneacologe trouwens ook ;). Ze heeft 7 grote follikels en 3 kleintjes aangeprikt, voor de zekerheid alles maar meegenomen. Na een klein half uurtje uit rusten voor de donor kwam de verpleegkundige de rustruimte in en riep: 8!!
Wow! 8??? 8 eicellen?? Super!!! Meer dan we hadden durven dromen. Nu moet het wel goed komen.. Na de punctie voelde de donor zich al snel weer goed, wat een topper! Ik had een klein after-punctie pakketje met wat lekkers erin voor haar gemaakt, meer dan verdiend. Na met z’n 4en een gebakje te hebben gegeten zijn we ’s middags heerlijk in ons badje geplonst en hebben we genoten van de goede score.
Morgenvroeg horen we of er embryo’s ontstaan zijn, hoeveel dat er zijn, of er een terugplaatsing is en of er ook wat ingevroren kunnen worden. Weer super spannend!

Zo bijzonder!

/in /door

In een heerlijk warm zwembadje, om tien uur ’s avonds, zit ik in m’n eentje te genieten van de warme avond terwijl ik dit typ. De afgelopen dagen heb ik niet veel meer gedaan dan zenuwachtig, blij en benieuwd zijn. De warmte is hierdoor behoorlijk langs me heen gegaan. Waar ik normaal gesproken last zou hebben van de warmte kon ik nu alleen maar blij zijn en genieten.
Afgelopen maandag was het dan zover, het moment waarop de vorige keer onze droom weer in duigen leek te vallen. Zondagavond gingen we naar een hotel in Soest. Dat scheelt ’s ochtends zoveel stress en haasten. Wel werd ik steeds zenuwachtiger want wat zouden we de volgende ochtend te zien krijgen?
Maandagochtend kwamen we de donor en haar man al tegen op de gang. Genoeg bij te kletsen, waardoor ik de zenuwen en de tijd een beetje vergat. Eenmaal aan de beurt mochten Wijnand en de man van de donor niet mee naar binnen. Een beetje jammer van de strenge verpleegkundige want ook zij waren natuurlijk erg benieuwd naar wat de gonal-f dit keer gedaan zou hebben. De verpleegkundige had ‘no mercy’ dus de mannen bleven op de gang. De donor was als eerst aan de beurt. In de eerste eierstok 4 follikels, 3 van 16mm en 1 van 10mm. Wij blij, want dit was sowieso al beter dan de vorige keer. Nog een eierstok te gaan, hier zaten er 2. Een grote van 16mm en een kleine van 10mm. De verpleegkundige had er niet zoveel zin in vandaag en besloot ook niet verder op zoek te gaan op de echo. Al met al een goede score. Toen was ik aan de beurt. Mijn bms zag er direct al mooi uit, 7.1 mm dit keer. Ruim binnen de norm, jeujjj!!! De follikels zijn nog niet groot genoeg en moeten nog een paar dagen groeien. Donderdag weer komen. Opgelucht en vol vertrouwen dronken we nog wat en gingen daarna naar huis.
Vandaag dus weer naar Utrecht. Officieel hoefde ik hier niet bij te zijn, maar het is fijn het hele proces mee te maken en het was handig voor het aanvullen van de medicatie en het maken van nieuwe afspraken. Op de echo waren ineens 6 grote follikels van 18 mm en 3 kleine van 10 mm te zien. Wauw!! Die hadden we niet verwacht, wat een verrassing. Op het moment dat ik dit typ zet de donor haar pregnyl. Dit zorgt voor een laatste groeispurt en dat de follikels los laten, kortom klaar maken voor de punctie. Er valt een traan in het zwembad, man wat is dit bijzonder!! Op naar zaterdag, de dag van de punctie.