Archief van de maand: september, 2015

Gisteren in alle vroegte naar Utrecht gereden om een nieuw schema en de medicatie op te halen. Het schema zou klaar liggen, maar dit was niet het geval. Een arts heeft even snel een schema doorgebeld en doordat we het inmiddels voor de 4e keer doen konden we zelf de planning erbij maken. Dinsdag starten we weer met spuiten, een week later stop pil, een week daarna begin progynova en 10 dagen daarna echo en hopelijk de week daarna terugplaatsing. Gisteren voelde ik een enorme haast opkomen. Ieder jaar met kerst vind ik het extra pijnlijk om de dagen met z’n 2en door te brengen en droom ik van op z’n minst een kindje in mijn buik voor het volgende jaar. Deze ronde gaat tot half november duren, ik besefte me dat dit de laatste ronde van dit jaar zal zijn. Als dit niet lukt is er alweer een jaar voorbij zonder te hebben bereikt wat we zo enorm graag willen. Daar word ik soms zo moedeloos van. Ik voel direct een aandachtspunt voor de komende maanden opkomen, loslaten dat kerst met z’n 2en minder leuk is, want dat is het helemaal niet. Loslaten dat dit onze laatste kans is, want dat is het niet. Vastpakken dat deze ronde misschien wel dé ronde is. De vorige ronde ging ik zonder vertrouwen in, dat schreef ik al eerder. Een goede vriendin gaf me toen een ‘doosje geluk’, de eerste tekst die ik daar uit haalde was: ‘pech krijg je bij een negatieve instelling, geluk krijg je bij een positieve instelling’. Hoe toepasselijk op dat moment. Het stomme is dat deze tekst voelt als op mijn lijf geschreven en toch was ik het even kwijt. Nu inmiddels weer helemaal terug dat gevoel. Deze ronde ga ik er weer helemaal voor!

Na een maand hormonen spuiten en slikken is gisteren weer een mooie embryo teruggeplaatst.
Onderweg naar Utrecht bij een tankstation nog even een flesje water gekocht. Tijdens de terugplaatsing is het belangrijk dat ik een volle blaas heb. Mijn blaas duwt mijn baarmoeder naar beneden, waardoor ze er beter bij kunnen. Met een beetje tegenzin het hele flesje opgedronken. Tijdens het parkeren in de parkeergarage, een uur voor terugplaatsing, merk ik al dat ik wel erg nodig naar de wc moet. Help, ik moet nog een uur! Om de tijd wat te doden en het hebben van een terugplaatsing alvast wat te vieren delen we een aardbeiengebakje in het ziekenhuisrestaurant. Aangezien ik altijd wat drinken ‘nodig heb’ als ik iets eet heb ik nog een half glas cola gedronken. Dacht echt dat ik op ontploffen stond en nog een dik half uur te gaan. Snel naar de afdeling lopen en zitten op de inmiddels vertrouwde stoelen, dan gaat het wel. Mooi op tijd worden we binnen geroepen. Zo, je blaas zit goed vol kreeg ik direct te horen. Ja, dat had ik ook al gevoeld. Hoeft het de volgende keer niet zo vol, hoor ik mezelf vragen. Er komt geen volgende keer is het bemoedigende antwoord dat ik krijg. Kijk, dat is de spirit die ik deze ronde een beetje mis. Tot nu toe heb ik er geen vertrouwen in gehad dat het deze ronde gaat lukken. Hopen dat ik er helemaal naast zit! Gisteren zat ik er gelukkig wel naast, was bang dat ze 2 embryo’s ontdooid zouden hebben. Dat doen ze als het ontdooien van de eerste embryo niet gelukt is. Gelukkig was de eerste de beste embryo wel goed ontdooid en mooi 12 cellig. Nu heel hard duimen en hopen dat deze embryo bij me wil blijven en uitgroeid tot een heel mooi kindje.