Archief van de maand: oktober, 2015

Net op het moment dat de donor appt dat het ziekenhuis ons wel lang laat wachten, gaat donderdag om 11.15u de telefoon. ‘Met Annet van het UMC’ zegt de altijd vrolijke stem van de baliemedewerkerster.’Mag ik nog even je naam en geboortedatum?’ … ‘Ik heb weer goed nieuws voor je, je wordt om half 3 verwacht voor een terugplaatsing, denk je weer even aan de volle blaas? Tot straks!’ Die vrouw maakt me met haar enthousiastme altijd vrolijk.
Om 2 uur lopen we het ziekenhuis in, even zoeken waar de donor is gaan zitten, fijn haar weer te zien! We hebben nog tijd om even wat te drinken samen en bij te kletsen.
Rond kwart over 2 lopen we richting lift, op naar de 5e etage. Even m’n identiteitsbewijs laten zien bij balie 27 en door naar de wachtruimte. Tijdens het wachten zien we al dat onze eigen gyneacologe vandaag de behandelingen doet, super fijn. We kennen haar alledrie en weten wat we aan haar hebben.
Als ze ons op komt halen is het een drukte van belang. Wij met z’n 3en en zij met z’n 4en in een kleine behandelkamer, wat een gezelligheid. Na weer een geboortedatumcheck en waarvoor we komen check vertelt de mevrouw van het lab dat de eerste cryo weer goed ontdooit is, super! Hij is zelfs die dag nog doorgegroeid tot een blastocyst. De individuele cellen zijn dan niet meer te tellen en het is al bijna een klompje. Super goed dus! Jammer dat mijn bms dit keer niet mee werkte, maar de gynaecologe stelt ons gerust dat dit echt niet allesbepalend is.
We kunnen allemaal meekijken op de echo, voordat ik het in de gaten heb zie ik het buisje al in beeld verschijnen. Even later prikken ze door de baarmoederwand en spuiten ze de cryo erin. We zien hem gaan, hij zit prachtig in de baarmoeder. We krijgen een foto van de echo mee, hopelijk een heel bijzondere allereerste foto voor in het babyalbum.
We drinken nog gezellig een drankje met de donor en gaan daarna door naar Deventer. De nieuwe auto staat daar op ons te wachten.
Vandaag is het zaterdag, 2 dagen na de terugplaatsing. Ik voel me nu prima, gisteren was dat anders. ‘S avonds 2 keer over moeten geven, kon geen eten binnen houden. Eerste gedachte is dan: yes goed nieuws. Tweede gedachte is: nee dat is veel te vroeg, dat kan niet. Daarna lekker naar bed gegaan, rillerig, hoofdpijn en overgeven zorgt niet voor rust dus die moet ik zelf maar even creëren. Jammer, want mijn vriendinnen zouden gezellig onze maandelijkse borrel hier komen drinken.

Of misschien beter gezegd, het leed dat goedbedoelde adviezen op internet zoeken heet…
Woensdagavond gaan we weer richting Utrecht zodat we donderdagochtend zonder stress om 8u in het ziekenhuis kunnen zijn. Ik ben deze keer extra benieuwd hoe m’n baarmoederslijmvlies eruit ziet. Als je op Google baarmoederslijmvlies intypt krijg je allerlei adviezen die zouden kunnen helpen bij een dikker baarmoederslijmvlies. Het varieert van het slikken van tarwekiemolie tot acupunctuur, van zink tot ostheopaat, van granaatappelsap tot progynova en ga nog maar even door. Wat bij de een helpt helpt bij de ander juist niet en vice versa. Kortom, een grote warboel. Wat werkt voor mij en waar doe ik goed aan? De eerste pogingen werd ik helemaal dol van alle goedbedoelde adviezen van leken om ons heen en op internet. We besloten dan ook samen alleen de adviezen van de behandelend specialisten op te volgen. Dat is het spuiten van decapeptyl, het slikken van progynova en het slikken van zwangerschapsvitaminen met foliumzuur. Om zeker te zijn dat dit de juiste combi voor mij is hebben de specialisten nog besloten extra bloedonderzoek te doen. Dit bloedonderzoek bevestigde de kundigheid van de specialisten, mijn lichaam neemt alle hormonen keurig op maar vond het vooral in het begin moeilijk ermee te doen wat ermee moest gebeuren. De keren dat het er echt toe deed liet mijn lichaam zien nu echt beter z’n best te doen met het gebruiken van de hulpmiddelen die we hebben ingezet. Het baarmoederslijmvlies werd iedere poging een beetje dikker. Nu 3 keer hopelijk scheepsrecht zal zijn heb ik besloten toch te zwichten voor wat extra hulpmiddelen, uitgezocht uit het grote aanbod op internet. De middelen die voor mij goed voelen en onder het kopje baadt het niet dan schaadt het niet vallen. Sinds de start van deze ronde slik ik tarwekiemolie en drink ik iedere dag een glas granaatappelsap. De granaatappelsap is vooral vanaf het moment van terugplaatsing van belang volgens vele wensmoeders en moeders op internet. Als je het dik worden van het bms en alle internetadviezen daarover hebt gehad dan komen de adviezen voor het zorgen voor een goede innesteling in beeld. Variërend van stress ontwijken tot geen seks, van veel lopen tot niet fietsen, van warme voetenbadjes tot geen groene thee of helemaal geen koude en warme dranken (wat dan wel behalve de granaatappelsap???), van vrij nemen op je werk tot doorgaan met het dagelijkse leven of juist extreme dingen doen. De meest rare dingen komen voorbij. Het enige advies vanuit de specialisten was veel knuffelen en lief zijn (Wijnand aankijkend) en verder vooral doen wat goed voelt en laten wat niet goed voelt. Maar wat als doen wat je voelt steeds niet voor succes zorgt? Moet je dan juist iets anders gaan doen of voet bij stuk houden en vertrouwen hebben dat je zelf heel goed weet wat goed en niet goed voor je is? Voor nu blijf ik mijn gevoel en lichaam het voordeel van de twijfel geven, heel hard hopend dat 3x scheepsrecht is. (Maar even wegstoppen dat 3x is scheepsrecht ontzettend onrecht doet aan ons eigen embryootje die het helaas niet gehaald heeft tot een zwangerschap. 3x eiceldonatie is scheepsrecht hopen we dan maar!)