Archief van de maand: augustus, 2016

Helemaal uitgeblust lig ik in bed maar toch nog even een verslagje over vandaag. Gisteravond zijn we alvast richting Utrecht gereden zodat we vanochtend rustig de tijd hadden. Toevallig zaten onze donor en haar man in hetzelfde hotel en waren we ook nog eens buren voor een nachtje. Gezellig om ’s avonds voor het slapen nog even samen een drankje te doen en bij te kletsen. En vanochtend heerlijk relaxed met z’n vieren ontbeten. Dit alles al speculerende over wat vandaag zou brengen. Niet alleen voor ons spannend, maar ook voor hen. Zij hebben tot nu toe het grote werk gedaan. Precies een maand lang iedere avond spuiten, eerst een en later twee. En dan ook nog de pregnyl, die erg nauwkeurig gedaan moet worden. Deze zorgt ervoor dat de follikels los laten en nog een laatste groeispurtje maken. De man van onze donor is daarvoor speciaal vanuit zijn werk thuis gekomen. Het luistert qua tijd erg nauw, het moet precies 36uur voor de punctie.
Om half 10 mocht Wijnand zich vanochtend melden. Blijft toch gek om met z’n drieën op de gang te zitten wachten tot hij klaar is met zijn bijdrage. We worden er dan ook behoorlijk lacherig van. Ondertussen krijgen onze donor en ik steeds meer buikpijn van de spanning. Er waren op de echo steeds veel follikels te zien, maar het gaat om de grootte daarvan. Vanaf 18 mm plannen ze de punctie in. Maar nu hadden we er ongeveer 2 van 18 mm maar nog veel meer die kleiner waren. En dan is het een kwestie van de juiste inschatting door de verpleegkundigen. Te grote follikels kunnen overrijpe eicellen hebben, te kleine follikels kunnen geen of onderontwikkelde eicellen hebben. We hadden dus geen idee wat we konden verwachten. Om stipt 10uur werden we naar binnen geroepen. Wijnand mocht niet mee, want daarvoor is de ruimte te klein. We vinden het wel een fijn idee dat ik er wel bij ben, het is toch voor ons en wordt straks in mijn lichaam teruggeplaatst. Na de verdoving in beide eierstokken en wat morfine tegen de pijn kon de punctie beginnen. Er waren veel follikels te zien maar ik kon ze niet tellen. Was ook veel te zenuwachtig. Het ‘nu of nooit’ gevoel was heel sterk aanwezig. Tuurlijk zijn er hierna ook nog mogelijkheden maar het wordt er dan vooral niet makkelijker op. De punctie verliep soepel. Onze donor is een held en de artsen deden ook goed hun best. Er werden veel buisjes gevuld. Dat lijkt een goed teken, maar het hoeft dus niet zo te zijn dat iedere follikel een eicel heeft. Aan het eind van de punctie durfde ik voorzichtig te vragen of ze een idee had van hoeveel ze had aangeprikt. 12 grote, aan iedere kant 6, en nog wat kleintjes die ze niet goed kon tellen. En dan begint het ellendige wachten. Onze donor lekker met een kruikje en dekentje op de uitslaapkamer met een hoop zenuwachtig gelach van ons om haar heen. Ze is zo’n topper! Er is het gevaar van overstimulatie en toch doet ze dit gewoon voor ons. Ze moet het de komende dagen heel rustig aan doen, haar gewicht iedere dag checken en veel drinken. Niet teveel staan, lopen en zitten. Dat is nogal wat met vier kinderen, een man en een baan. Na lang wachten en speculeren waarom het zo lang duurt, zijn ze aan het zoeken maar kunnen niks vinden of hebben ze er een rekenmachine bij nodig? Komt dan eindelijk de lieve verpleegkundige bij ons om te vragen of we er klaar voor zijn. Ik zie aan haar gezicht dat er goed nieuws is en zeg dat ook tegen haar. Ze begint nog harder te glimlachen en zegt, ‘jullie hebben 15 eicellen’! Fantastisch!!! 15!!! Wauw!!! Ongeloof, wat een mooi aantal. We zijn alle vier super blij. De komende dagen blijft het spannend, de eicellen worden bevrucht en moeten gaan delen. Over een paar dagen horen we hoeveel er goed zijn gaan delen en of er een terugplaatsing gaat zijn. Een aantal dagen daarna horen we hoeveel eventuele embryos ingevroren kunnen worden. Dit kan alle kanten nog op. Vaak is het zo dat kwantiteit de kwaliteit wat minder maakt, maar dat hoeft niet. Het blijft dus spannend maar het begin is er!

Wauw, wat waren we gisteren positief verrast in het ziekenhuis. Mijn baarmoederslijmvlies was direct duidelijk in beeld en 7.1! mm dik. Dat is voor mij een wereldrecord in deze fase. En minstens zo belangrijk, mooi opgebouwd in lagen. Ik was behoorlijk zenuwachtig, altijd voorbereid op weer slecht nieuws. Daardoor drong het gisterochtend nog niet heel erg tot me door. Pas nu besef ik me goed dat dit de kans op een blijvende zwangerschap echt vergroot. Ook pas nu bedenk ik me dat het dunne bms misschien ook een oorzaak kan zijn van de miskramen(?). Dit goede resultaat geeft in ieder geval weer meer vertrouwen in een goede afloop. Blij heb ik gisteren de orthomoleculair therapeute gemaild met dit resultaat. Ze heeft me een vies drankje gegeven dat ik vier keer per dag drink. Altijd met mijn neus dicht, anders krijg ik het niet doorgeslikt. Dit is goed voor mijn slijmvliezen, die door de chemo erg aangetast zijn. Vanaf nu zal ik het drankje met plezier drinken. Ook heb ik extra b12, pure vorm en zuigtabletten, gekregen. Dit had direct al effect op mijn vermoeidheid. Natuurlijk heb ik ook vakantie, maar ik weet zeker dat ook de b12 ervoor zorgt dat ik minder moe ben. Wat een heerlijk gevoel is dat! Nu ben ik moe doordat ik iets gedaan heb, in plaats van ’s ochtends al moe opstaan. Daarnaast nog kruiden tegen een bacterie in mijn darm die ook moeheid en andere klachten geeft.
Naast mijn goede resultaat was er ook bij onze donor goed nieuws. Voor zover nu te zien is lagen er 3 + 4 blaasjes klaar. Ze is gisteren begonnen met de gonal-f, die er voor zorgt dat de blaasjes gaan groeien tot mooie follikels, met hopelijk mooie eicellen erin. De vorige ronde heeft dezelfde verpleegkundige de echo gedaan, toen zagen we er 5 in totaal. Uiteindelijk werden dat er 8. Helaas bieden gehaalde resultaten in het verleden geen garanties maar het geeft wel goede hoop.
Vorige week heeft onze donor andere medicatie gekregen in plaats van de decapeptyl. Hier had ze zoveel pijn van, dus het proberen van een alternatief meer dan waard. Gelukkig gaat het nu, nadat haar lichaam even moest wennen, goed. Volgende week weer naar het ziekenhuis om te kijken hoe de follikels gegroeid zijn en wanneer de punctie plaats gaat vinden. Super spannend weer!