Onze reis naar een tweede kind

Wat lig ik hier heerlijk, in onze prachtige tuin, met uitzicht op Floris die in de zandbak speelt en met een steeds dikker wordende buik. Je leest het goed, vandaag ben ik alweer 16 weken zwanger. Het is bij mij nog steeds niet helemaal geland, maar ik geniet er dit keer wel van.
19 juni 2020, op Floris zijn 1e verjaardag, begonnen we met onze tweede kinderwens. Ik was meteen weer zwanger van de terugplaatsing, een mooi kloppend hartje volgde, maar daarna weer zo’n verdrietige miskraam. Vervolgens vestigden we al onze hoop op het laatste embryo. Tot ons grote verdriet kwam uitgerekend dit embryo niet door de ontdooiingsprocedure heen. We hadden even tijd nodig om dit te verwerken, de laatste kans op een volledig broertje of zusje was verkeken. Hoe nu verder? We besloten ons te oriënteren op Spanje. Nederland was geen optie meer, te weinig kennis en geen donoren.
April 2021 gingen we voor het eerst naar Spanje, het was een bliksembezoek, binnen 24u waren we weer thuis. We hadden een intake en hebben de nodige onderzoeken laten uitvoeren. Later volgden in Duitsland nog meer onderzoeken, die door werden gestuurd naar Spanje. Wat een geregel was dat! Maar het is gelukt, er kwamen belangrijke bevindingen uit de onderzoeken, waar iets aan gedaan kon worden, heel fijn.
Toen was het wachten op een donor, die kwam in Maart 2022. Op naar Spanje, met ons drieën. We maakten er een fijne vakantie van met natuurlijk de terugplaatsing tussendoor. We wisten zeker dat dit embryo levensvatbaar zou zijn, dus extra spannend. En nu ben ik 16 weken zwanger en zijn we rustig aan plannen aan het maken voor een nieuwe slaapkamer voor Floris, zodat zijn kamer weer een babykamer wordt. Wat een geluk!