Drie jaar geleden

Vandaag is het precies drie jaar geleden. Drie jaar geleden dat ik wakker werd op 1 april, geknuffeld werd door Wijnand en belande in een leven die mij nog iedere dag pijn doet.
Wijnand had de avond ervoor al een knobbel in mijn borst gevoeld maar wilde me niet mijn nachtrust afnemen. Vandaar de veel te vroege knuffel op zondagochtend. ‘Wat heb je hier?’ Vroeg hij. Vanaf dat moment wist ik dat het fout zat. Belde mijn moeder en kon niet anders dan afwachten tot het de volgende dag zou worden.
De dag erna durfde ik de huisarts bijna niet te bellen, want wat er ging gebeuren wilde ik niet! Ik vertelde op mijn werk dat ik me ongerust maakte en belde met lood in mijn schoenen de huisarts. Of ik die middag kon komen? Een lange dag stond me te wachten, tot ik gebeld werd door de assistente of ik direct al kon komen. Gelukkig vingen mijn lieve collega’s mijn werk op en kon ik direct gaan.
Het moment dat de huisarts zei dat ze niet kon garanderen dat het niets was staat in mijn geheugen gegrift. De mama-sneldiagnostiek werd aangeraden maar ik mocht ook rustig aan doen en rond mijn menstruatie terug komen om te kijken of het veranderd zou zijn. De mama-sneldiagnostiek gooit je automatisch in een sneltreinvaart, toch koos ik daarvoor.
Drie dagen later stond een vrouw met ehm bijzondere kleuren in d’r korte haar heel erg haar best te doen mij ‘gerust te stellen’ tijdens het maken van de mammografie. ‘Je moeder heeft ook op jonge leeftijd borstkanker gehad begreep ik uit je dossier?’ Terug in de wachtkamer kreeg ik vrij snel te horen dat ik ook een echo moest laten maken. Werd allerhartelijkst ontvangen door een chagrijnige man die zichtbaar geen zin had in weer zo’n jong ding met een cyste die denkt dat dit levensbedrijgend is. Dat deze man ineens veranderde in een lieve meelevende man was geen goed nieuws. ‘Dit ziet er ernstiger uit dan ik dacht, ik wil je vanmiddag weerzien voor een biopsie’, Shit!!