Afwachten

Het is nu ruim een week na de operatie. Deze is gelukkig goed gegaan en was snel gebeurd. De gynaecoloog sprak over een operatie volgens het boekje. Gelukkig heb ik weinig last gehad van m’n buik, tuurlijk voel je dat er iets gedaan is en is het gevoelig en beurs. Maar pijn gelukkig niet. Vorige week had ik wel veel last van moeheid door de narcose. Balen dat ik ook nog eens mega verkouden werd met keel- oor- en hoofdpijn. Dat doet me nu nog steeds een beetje de das om. Het weekend heb ik vooral geprobeerd weer een beetje te genieten en het lamlendige gevoel te negeren. Nu op maandagochtend komt het even keihard terug.
Hoe ik me mentaal voel? Dat is een beetje lastig. Ik was vorige week vooral wat bozig, weer dat nare after operatie gevoel, weer niet kunnen werken. En dat allemaal door die stomme genmutatie!! Ik kan wel bedenken dat dit het begin is van een onbezorgder leven maar zo voelt het helaas nog niet. Misschien dat het komt wanneer de uitslag er is. Dan weet ik pas of het echt preventief was of dat de kanker er al ingeslopen is. Bij de preventieve amputatie van mijn borst ging dat wel zo. Het bozige gevoel dat ik nu heb had ik toen ook. Tot de uitslag, de bevestiging dat ik het goed had gedaan, toen pas voelde het goed (voor zover het goed kan voelen). Nog even 2 weken doorzetten en afwachten.
Ondertussen proberen te genieten van alle bossen bloemen (9!!) die ik heb gekregen en hopen dat ik me snel weer wat fitter voel.