‘De laatste loodjes’

De laatste loodjes, als het over het spuiten van de decapeptyl gaat. Mijn buik is blauw en pijnlijk en het is steeds moeilijker om een geschikt plekje te vinden om te spuiten. Gelukkig is de laatste doos die ik open heb gemaakt van goede kwaliteit, de spuiten zijn een stuk minder bot dan sommige andere dozen. Als vrijdag blijkt dat de follikels van de donor goed gegroeid zijn, dan is volgende week ergens de punctie. Een paar dagen van te voren stoppen de donor en ik met het spuiten van de decapeptyl. Het lijkt erop dat we beide een spuit te kort zullen komen, vandaag even het ziekenhuis bellen hoe dat zit. Hopelijk hoeven we niet voor 1 spuit naar Utrecht te rijden. Vrijdag zal voor het eerst te zien zijn hoeveel follikels er gegroeid zijn, super spannend! Hoe meer hoe beter, maar het mogen er ook weer niet teveel zijn.

Vorige week vrijdag had ik weer een echo om te kijken of het baarmoederslijmvlies met de maximale dosis progynova beter was geworden. Helaas was dit niet het geval. De metingen kwamen uit op 5.8 mm en met een hele positieve meting zagen we de 6.0 mm voorbij komen op het beeldscherm. Wat een domper! We hebben nog gekeken of het aan de manier van toedienen van de hormonen lag, maar uit bloedonderzoek bleek dat mijn oestrogeenwaarde aan de top zat. Wat betekent dat mijn bms niet dikker zal worden dan dit. De verpleegkundige vertelt over buitenbaarmoederlijke zwangerschappen waarbij een embryo nestelt op een plek waar helemaal geen bms is. Terwijl Wijnand en de verpleegkundige even verder bakkelijen over kansen, gemiddelden, embryo’s als onkruid en geld voel ik me weer gefaald. Waarom kan mijn lichaam niet voor 1 keer doen wat er van hem gevraagd wordt? De komende weken geef ik mijn lichaam opnieuw de kans zich te bewijzen. Als er eenmaal een positieve zwangerschapstest is, is alles vergeten en vergeven. Dat beloof ik!