Het is weer zover.

Vandaag is het dan zover. In Utrecht zijn de mensen in het lab op dit moment heel erg hun best aan het doen om een cryo (bevroren embryo) voor ons succesvol te laten ontdooien. Tussen 10 en 12 worden we gebeld of dit gelukt is. Heel erg spannend weer. Tot vandaag was ik er eigenlijk niet zo heel erg mee bezig, voelde me niet mezelf door de hormonen dus kon ook niet goed bij m’n gevoel. En m’n verstand is het liefst gewoon bezig met andere dingen voor de afleiding. Vanochtend toen ik wakker werd begon de spanning wel te komen. Wat zal vandaag ons weer brengen en belangrijker nog wat zal de komende weken en hopelijk maanden ons brengen? We kunnen weer niets anders doen dan afwachten, duimen en hopen!