Nieuwe emotie
Bij een onvervulde kinderwens en de weg naar het krijgen van kinderen komen enorm veel emoties kijken. Emoties die niet nieuw zijn, maar wel ineens een stuk intenser zijn. Blijdschap,het verdriet, de pijn, het gemis, maar ook het houden van worden steeds intenser. Toch komt er ineens ook een hele nieuwe emotie bij, een emotie die ik tot voor kort nog nooit bij mezelf herkend heb. Pas tijdens de detoxweek besefte ik me dat deze emotie er is en mij enorm in de weg zit. Vorige week tijdens een training op m’n werk was de tweede keer dat ik geconfronteerd werd met het feit dat deze emotie nu bij mij hoort. Een emotie die ik heel vervelend vind, omdat een bijkomende gedachte (vaak van anderen) en gevoel is dat andere mensen hier ‘schuld’ aan hebben/hier iets aan zouden kunnen doen. Het gaat om het gevoel van uitsluiting, discriminatie. Voor mij klinkt dit heftig. Dat kwam vorige week in de training keihard binnen. We kregen de opdracht in tweetallen te praten over wanneer jij je in je leven uitgesloten (buitengesloten, gediscrimineerd) voelde. Daar kwamen de tranen, ik voel me nu, op dit moment uitgesloten. Doordat een aantal collega’s samen, moeders onder elkaar, praten over hun kinderen. Doordat vriendinnen, moeders onder elkaar gesprekken voeren, doordat stellen met kinderwagen op straat, ouders onder elkaar gesprekken voeren, doordat op Facebook, ouders onder elkaar tags worden gedaan en zo kan ik nog wel even doorgaan. Natuurlijk hoor ik daar nooit bij en dat maakt me enorm verdrietig. Ik voel me namelijk wel moeder, alleen hebben onze kindjes het helaas nooit zover mogen redden dat de rest van de wereld ze ook kon zien. Maar deel uitmaken van zulke gesprekken doet ook weer enorm pijn, want onze kindjes zijn hier niet.
Dus daar ging ik, huilen huilen huilen, tijdens de training op mijn werk. Genant voor mij, voor mijn collega’s juist een uiting van veiligheid en kracht. Voor mij ook verbazing hoe het kan dat je op je 30e pas kennis maakt met een nieuwe emotie. Het herkennen van de emotie is me nu gelukt, volgende stap is hoe ga ik om met deze emotie? Voor nu merk ik dat ik mezelf zoveel mogelijk afsluit, vooral in groepen. Dit is jammer want de lol van een verjaardag of feestje gaat er zo helaas wel af. Voor de komende periode dus het onderzoeken waard hoe ik hiermee om kan gaan.