Nog twee weken en een dag…

Afgelopen weekend na de negatieve test extra genoten van de carnaval. Op de een of andere manier was het even extra fijn om m’n gedachten uit te zetten en alleen maar te genieten van het moment, m’n vrienden, de muziek en gezelligheid. Tuurlijk heb ik het er ook met mensen over gehad maar gelukkig kon ik me daarna weer richten op het feest. Dinsdag na de carnaval hadden we om 3u een afspraak bij de gynaecoloog. Hij legde uit hoe de operatie gedaan gaat worden. In principe krijg ik een snee boven m’n navel en drie sneetjes op de bikinilijn waar ze met hulpstukken naar binnen gaan. Met een kijkoperatie gaan ze de eileiders en eierstokken verwijderen. Als dat lukt tenminste. Het kan gebeuren dat er toch een grotere snee gemaakt moet worden. De gynaecoloog begon over een nacht blijven. Huh? Overal hoor en lees ik dat het een dagopname is. Ik reageerde verbaasd en terughoudend; dat wil ik absoluut niet, ik wil zo snel mogelijk naar huis. In het ziekenhuis doet alles veel meer pijn en voel je je veel naarder. Thuis is het toch veel fijner. De gynaecoloog schreef op: dagbehandeling, wil zo snel mogelijk naar huis. Top! Als dat maar duidelijk is. Hij drukte me wel op het hart dat ik niet stoer mocht gaan lopen doen, ondanks dat ik in zijn woorden een ‘stoer ding’ was haha. We zullen zien. Hij waarschuwde nog vooral rekening te houden met het feit dat het psychisch weer een zware operatie is. En dat ik zeker twee weken thuis moet blijven, ook als ik denk dat het goed gaat. Bij de assistente kreeg ik direct een datum, 26 februari is de dag. Daarna door naar opname en anesthesie. Bij anesthesie besproken dat de narcose de reden is dat ik tegen de operatie op zie. Vooral het wakker worden daar heb ik nare ervaringen mee. Het besef dat je in het ziekenhuis ligt, dat er heel wat met je gebeurd is, dat je mensen hoort praten maar je niet goed kunt reageren. Het gevoel dat je mama wilt en dat je naar huis wilt, nu. Die gevoelens vind ik naar. De anesthesiste geeft aan dat ik het slaaptabletje niet ga krijgen, in de hoop dat ik minder suf en naar wakker word. Wat fijn! De vorige keren werd ik gedwongen deze slaaptablet wel te nemen. Ook krijg ik net als de vorige twee operaties weer medicatie tegen misselijkheid. De eerste operatie heb ik de hele avond overgegeven, de medicatie heeft de operaties daarna voorkomen dat ik moest overgeven. De eerste voorbereidingen zijn dus getroffen. Nog 2 weken en 1 dag en dan is het zover.