Toch een volgende keer

De bemoedigende woorden hebben helaas niet het gewenste resultaat gehad. Gisterenmiddag nog snel naar de winkel om testen te halen. Digitale van clearblue dit keer. Geen gedoe meer met getuur naar een streepje dat wel of niet zichtbaar wordt, geen getwijfeld of het nu omowit is of dat er toch een heeeeeel licht streepje staat. Gewoon duidelijkheid, ‘zwanger’ of ‘niet zwanger’. En duidelijk was het, na een korte minuut kwam het al in beeld, ‘niet zwanger’ kutzooi!! Hoe kan dat nou? Ben sinds maandag al misselijk/heb een vieze smaak in m’n mond. En ik weet zeker dat het niet tussen de oren zit, nja dat denk ik tenminste want ik ben nog steeds even misselijk als voor de negatieve test. Ook had ik de afgelopen 2 weken veel steken in m’n buik, voor mij een teken dat er wel degelijk iets aan het gebeuren was. Vanochtend de definitieve test gedaan en de uitslag van het bloedonderzoek gekregen. Beide ook negatief.
Gek word ik ervan, niet kunnen vertrouwen op m’n eigen lichaam en gevoel. Gek word ik ook van het feit dat het me allemaal echt veel zwaarder valt dan ik ooit had gedacht. De wisseling van de hormonen, de last die je op den duur krijgt van het spuiten, de onzekerheid, de wisselende gevoelens van vertrouwen; wantrouwen; teleurstelling; verdriet; niet begrepen voelen; wel begrepen voelen; positief zijn; negatief zijn etc. etc. Na 3,5 jaar volop in de strijdblokken moet ik soms toegeven dat het écht allemaal heel erg zwaar is.
Vandaag een dagje helemaal aan mezelf gedacht, massage, lunch en vooral veel huilen tussendoor. De komende week verwacht ik weer ongesteld te worden en die dagen zal ik lekker voor mezelf zorgen met dekentjes,kopjes thee en chocoladepepernoten (ja nu al!), daarna de schouders er weer onder en tanden op elkaar met hopelijk over een paar weken eindelijk wel het woordje ‘zwanger’ op de test.